Ademen

“Een kind?” Zij schiet in de stress. Hij denkt dat ze hyperventileert.
“Even ademen.” Ze staan in de IKEA.

Een jong koppel wil een gezin starten, maar botst op verantwoordelijkheden. Wat laten we na? In Ademen loopt hun openhartig gesprek als een lange dialoog over de jaren heen. Ze worstelen met cruciale vragen en onrust in hun hoofd. Ze zien elkaar doodgraag. Misschien net daarom sparen ze elkaar niet.

Regisseur Christophe Aussems gaat aan de slag met Lungs van Duncan Macmillan, een van de strafste internationale toneelschrijvers van het moment. Met een prettige lichtheid schrijft hij over persoonlijke en maatschappelijke kwesties en taboes. Humoristisch, herkenbaar, urgent en hoopvol.