TRIOMF!

Zes acteurs repeteren samen Wachten op Godot van Samuel Beckett, maar het stuk voldoet niet aan de verwachtingen. Het blijkt geen komedie te zijn en bovendien is het ook op persoonlijk vlak erg confronterend. Excuses worden aangegrepen om het niet te hoeven spelen. Daarbij putten de spelers uit hun privéleven, persoonlijke successen en gevoeligheden. Allen hebben ze het gevoel ergens in vast te zitten.

Dat een van hen zich verantwoordelijk voelt om alles in goede banen te leiden en verantwoording af te moeten leggen, helpt de situatie niet vooruit. Ze zijn alle zes op zoek naar een eigen overwinning. Het is wachten op een gezamenlijke triomf. Zal het absurde stuk er toch in slagen een verbinding tot stand te brengen?